بارها خواستم از آزادی بنویسم. اما ندانستم از کجا باید شروع کنم. از انهایی که در وطن خود بند هستند؟ یا از پرستوهای محکوم به مهاجرت ؟ از آزادیهای که برای آن تعریف می آوردند و در کتابها مینویسند یا از آزادیهایی که حقمان هستند؟ از آزادیهایی که گلوله میشوند و به دل مردم سرزمین بین النهرین شلیک میشوند یا از آنهایی که آنقدر میخورند که بالا می آورند؟
چقدر زیباست آزادی وقتی حرمتها را نشکنند. و چقدر گول زننده میشود وقتی پایت در بند باشد و به تو آن را در مقابل بهترین لحظهای زندگیت وعده بدهند. از تو یک کوه پر از غرور بسازند که حاضر است جانش را به پای غرورش بدهد و خود را آزاد بداند .
خواستم بگویم آزادی را با تعریف کردن نمیشود خوب فهمید مثل خیلی چیزهای دیگر باید آن را تجربه کرد. با آزاد دیدن و شنیدن ، آزادانه راه رفتن ، دوست داشتن و نفس کشیدن، آزاد به دنیا آمدن و آزادانه از دنیا رفتن. یک روز آزادی را تقسیم باید کرد بین همه ، مساوی.