چینیهای بدبخت , چینیهای خوشبخت

تعداد چینیها اینجا خیلی زیاد هست و روز به روز هم دارند زیادتر میشوند. برای مثال توی همین بخش میکانیک که من هستم تا چند سال پیش اینطور که از شواهد و قرائن معلوم هست تعداد استادهای چینی زیاد نبود اما پس از اومدن یک رئیس چینی حدود 4 سال پیش حالا میشه به وضوح دید که چینیها تعدادشون از تعداد استادهای دیگه بیشتر هست همین مسائل هم باعث شد که این رئیس محترم رو ا آروم آروم کنار بگذارند. معروف هست که میگن اگه یه چشم بادومی رو به جایی راه بدی پس از مدت کوتاهی تعداد چشم بادومیهای اونجا ناگهان زیاد میشن.
اینجور که ازشون پرسیدم از وضع داخل مملکتشون هم راضی نیستند. بعضی اعتقادات اونجا ممنوع هست و اگه توی یک شهر از چین به دنیا میان و شناسنامشون میشه مال اون شهر دیگه توی شهرهای دیگه به اونا کار داده نمیشه. وضع زندگی بسیار سخت هست. اینه که مردمی تلاشگر و کم توقع بار میان. در رسوندن کانادا به اینجایی که هست نقش اساسی دارند این مردم . تعدادی از کارگرهای چینی حدود 100 سال قبل از طرف دولت چین به اینجا صادر میشن تا در ساختن تاسیسات زیر بنایی این مملکت مثل راه آهن و جاده عمر خودشون رو بگذارند. نسل بعدی این چینیها شاید خوشبخت ترین چینیهای دنیا باشند. اونها اینجا موندند و از طرف جامعه اینجا مورد حمایت قرار گرفتند. اما نسل دوم هم هنوز خوب کار میکنند و کم توقع هستند. اما یه جورهایی هم دیگه کانادایی شدند.
اینجا معروفه که چینیها رانندگی نسبتا بی صبرانه ای دارند. من خودم دیدم که وقتی یه چینی از دور میاد و یک نفر هم داره از خیابون رد میشه گاهی وقتها حتی سرعتش رو هم کم نمیکنه اما اگه یه کانادایی یک نفر رو وسط خیابون در حال عبور ببینه از فاصله 50 متری سرعتش رو کم میکنه و 10 یا 15 متری رسیده به طرف کاملا میایسته. تا اون فرد کاملا وارد پیاده رو بشه.
شاید اگه بخوام یه حکم کلی بدم میتونم بگم که شرقیها کلا کم حوصله تر هستند.
یک اصطلاح وجود داره که به آدمهایی نسبت داده میشه که در حال مستی رانندگی میکنند.
DWI: Driving While Intoxicated
از روی همین یک شوخی هم برای شرقیها و بخصوص چینیها ساخته اند
DWA: Driving While Asian
راستی چرا ما شرقیها کم حوصله تر هستیم؟ آیا این فقط اشتباه من هست؟ یعنی من اینجوری دیدم؟ گاهی فکر میکنم که ما مجبور شدیم که مثل شخصیت اول فیلم کلیک زندگی کنیم. توی پست بعدی دلم میخواد درباره اهمیت یک خیال راحت حرف بزنم. چیزی که من فراون توی آدمهای اینجا دیدم. شاید بعد از احترام توی برخوردهای اجتماعی بارزترین چیزی که به چشم میاد خیال راحتی هست که توی آدمها میشه دید.