ردپای خاطرات

یک پدر : پسرگمشو بیا پایین میام با کمربند میزنم تو گوشتا
یک پدردیگه : پسرم اگه خواستی بیای پایین بگو بیام. پاهات رو بذار رو شونه هام بیا پایین

یک مادر: ذلیل بمیری همشو خوردی ؟ من نمیدونم از دست تو چیکار کنم . بقیه آدم نیستند ؟ کارد بخوره به اون شیکم صاب مرده.
یک مادر دیگه: پسرم بیا این شیرینها رو ببر با خواهرت بخورید . فکر کنم الان میچسبه.

یک معلم : کی اون ته داره تنه درخت اره میکنه؟ خودش پاشه گم شه بیرون
یک معلم دیگه: بچها فکر کنم یه کم به استراحت احتیاج داریم. ده دقیقه وقت باشه واسه هرکی میخواد بره بیرون یه هوایی تازه کنه.

یک راننده تاکسی: گفتم کرایت صد تومن هست کر بودی نشنیدی؟ اونی که باید سوار میشدی تاکسی نبوده خانوم. زنیکه عوضی . (محو شدن توی دود و صدای ترافیک)ا
یک راننده دیگه: خواهر من گفتم من صد تومن میگیرم این مسیر رو حالا هم نه حرف من نه حرف شما هفتاد وپنج بده اگه هم دوست نداری همون پنجاه رو بده

یک اسب به یه اسب دیگه : یالت رو کی اینجوری چیده؟ ببخشیدا ولی خاک به سرش کنن. نیگاه کن یال به این قشنگی رو چیکار کرده؟
یک اسب دیگه به یک اسب دیگه: یالت رو هرکی زده دستش درد نکه خوب زده یه ارایشگاه هم میدون نعلسازها هست که دست و کارش یکه یکه دفعه بعد خواستی اونجا رو هم یه امتحان کن.

جایی نوشته بود: با کلمات میشه سهم خودت رو از غم دیگران برداری و سهم اونها رو از شادی خودت بهشون بپردازی